Башқұртстан туралы жазбаларымды жалғастырсам. Бұл елде жүргенімізге көп болмаса да, біраз нәрселерден хабардар болып үлгердім. Ресей Федерациясының құрамындағы ел деп қарағанымызбен, башқұрттар түркітілдес елдерге едәуір жақын, әрі бауырлас-туыстас халық болып саналады. Тарих жолы тым ауыр бұл халықтың қазіргі жағдайы да мәз емес. Бар жоғы 4 млн адамы бар Башқұртстанның жергілікті ұлты 50%-ға да жетпейтін көрінеді. Байқағанымдай, татарлар мен орыстар көп. Тіл мәселесі осы елде де өзекті проблема болып отыр. Тіпті, жойылудың аз-ақ алдында. Қала халқының көпшілігі орыс тілінде ғана сөйлейді.
Башқұрт тарихында қаншама ірі көтеріліс болғанымен, соңы сәтсіз аяқталып отырған. Дегенмен халық сол тарихтан рухтанатындай. Астаналары - Уфаның "үстінен қарап тұратын" Салауат Юлаевтың маңынан адам қарасы үзілмейді. Азаттық жолында күресіп өткен Юлаевты бұнда бес жасар баладан бастап біледі.
Табиғаты таңдай қақтыратын, үлкен тарихы бар елдің ертеңіне өздері де сенімсіз. Алайда, көне заманнан ислам дінін қабылдап үлгерген ұлттың тілі мен түрі өзгеріп кетсе де, дінді берік ұстағаны қуантады. Тағы бір назар аударатын тұсы - өздері құрмет тұтатын Салауат Юлаевтың ескерткішін биікке орнатып, атына үлкен алаң ашып қойса, Мұстай Кәрім мен Зәки Уәлидиге бір-бір көшеден берген, тіпті кезінде өз елдерінің атынан сайланған депутаты қарсы болсада (Біз сияқты Әлихан Бөкейханов атына көше беруді аяп жүрген жоқ).
Башқұрттармен араласа кетсең, қазақтарды кәдімгідей жақын тартады, бауыр көреді. Бір қызығы, өздері «Татар бар жерде, қатер бар» деп әзілдей жүріп, татардың қызына үйленуді мақсат етеді екен. Түсінуімше, ел алдағы уақыттағы басты мақсаты ретінде түркі жұртымен байланысты нығайтып, тарихи-мәдени сананы қалыптастыру. Менің де айтарым, бас бөрі (баш+құрт) елдің ынтымағы арта берсін!