Последние записи в блогах

Просто посмотри в зеркало...

Как и обещала, это продолжение первой части. Здесь будет много слов о квартирах и риэлторах, и конечно же, самом поиске, который, к счастью для нас, уже закончился весьма благополучно и финансово умерено. 

Не так давно у нас в стране, появились массу программ, интернет приложений для свободных водителей. За столь короткое время, программы нашли своего клиента, как водители, так и заказчики. Я, решил, тоже попробовать себя в роли водтеля. Занимаю вторую неделю и сделал кое-какие выводы. Плюсы: Первое - это возможность заработать. Второе - это занятость. Третье - лучше узнаешь свой город. Четвертое - это новые знакомства.  Минусы: 1. Не стабильный заработок, в зависимости от того, как успеешь взять заказ. 2. Нет в уверенности в честности клиентов, пока за время моей работы, были только хорошие клиенты. 3. Абонентская плата программе день - 200 тенге, неделя - 500 тенге, можно официально зарегистрироваться в офисе продаж и плата будет меньше. 4. Убиваешь автомобиль- в принципе, если по городу ездишь особо не влияет. Остановиться хочу, на клиентах. клиенты бывают разные, хорошие, плохие и "нулевые". Хорошие клиенты - это, те кто всегда с тобой заговорит, расскажет свою историю, иногда просто выговориться, как психологу. В основном, лица мужского пола выговариваются, рассказывают про свои житейские проблемы, семейные, о детях, ну и конечно, как в анекдоте говорят: "проводят налоговую реформу" ))). Девушки, в основном молчат, или рассказывают, как они опаздывают или что-то теряют...  Плохие - это, те клиенты, которые агрессивно настроены, готовые поругаться за любую мелочь, будь-то, грязная машина, не с той стороны подъехал, надо было привезти не со стороны подъезда, а с фасадной части. Так же, такие клиенты часто рассчитываются большим наминалом купюр, могут в 8 утра, дать 10000 или 5000-тысячную купюру. Вот и ищи сдачи. Хотя клиенты должны понимать, что при такой минимальной цене, мелочь должна быть, но увы... Если, таксовать ночью, частенько бывают клиенты в нетрозвом виде, и слышать их пьяный говор, не особо приятно. "Нулевые" - это клиенты, которые садясь в машину, просто молчат, ноль внимания к тебе машине и ко всему. Им главное приехать по адресу и как можно скорее.  Дороги - как линия заработка. Для многих, дорога - это способ заработка, кого не увидишь и что только не увидишь на дороге. на перекрестке можно встретить и попрошаек, хотя у нас в Павлодаре их практически нету, что радует. Часто встречаешь ДТП, где-то крупные , где-то мелкие. У нас город, не большой, компактный и удобный. За последние годы, количество автопарка машин у нас стало больше,чувствуешь особенно в час-пик. В целом дороги ухожены, по сравнению с другими областными центрами будет по-лучше. Не много мучаешься в частном секторе, где-то переулок узкий или заставлен машинами, что отнимает время. Есть проблема в частном секторе - это нумерация дома и их информация на доме, когда ищешь тот или иной дом, можно с ума сойти. С жилыми домами Нет так проблем.  Особенность, такой программы, минимальные цены, которые выставляет клиент, а не водитель. Программа автоматически, каждую секунду обновляет "ленту" заказов, есть такие водители, которые согласны ехать за 150 тенге, в любую точку города, некоторых это злит. Действительно, какой смысл ехать за 150 тенге на другой край города, хотя у каждого своя логика в этом.  Знакомства. Хорошо или Плохо? Для меня знакомство, всегда дело приятное. Бывают разные люди садятся в машину, от простого учителя до бизнесмена, едущего за своим железным конем на СТО. Учителя, садясь в машину обращают внимание на твое лицо, вдруг их везет бывший ее ученик... ))) Врачи садясь в машину, обращают внимание на санитарное состояние машины, акцент делают, на поликах и пыли, если есть на дверях, второе на чем заостряют внимание, так это на глаза водителя, красные или нет, есть ли мешки под глазами, и рекомендают обратиться в ближайшее время в больницу. Бизнесмены, сразу считают, на сколько выгодно заниматься извозом через программу либо официально через таксопарк. сколько встречал, все останавливались на там, что нужно самому себе открыть свой "таксопарк", либо уходить в иную сферу услуг. Занятость. Лучше, иметь 1000 тенге заработка в день, чем просто проматаешься в поиске работы. Стабильная работа, она на то и стабильная, потому что приносит постоянно фиксированный доход, а такси, как я уже говорил зависит от самого себя и удачи. Чистыми заработать 1000 тенге не составит большого труда. В среднем за день работы можно заработать в пределах 2500-3500 тенге. Все зависит от того на сколько хорошо знаете город, расположение улиц и домов. Рассматривать In Driver, как основой заработок не стоит, лучше как калым в отпуск или на выходных. Вывод: работать можно, если есть желание, можно и больше заработать зависит от вас. Удачи вам на дорогах! Ни гвоздя, ни жезла! P.S: это был эксперимент, цель которого выяснить, как это быть таксистом.  

рассказ о Газизе Жубановой и Азербайжане Мамбетове

Как часто вы задумывались над тем, как может повлиять на вашего ребенка та или иная игрушка?

      Көптен қолыма түспей жүрген «Күреңбел қасіреті» атты кітапты автордың өзінен алып, туындының жазылу тарихынан қанығудың орайы туды. Шығарманың авторы жетпістің желкенін нық ұстаған, ұзақ жылдар ішкі істер басқармасында қызмет етіп, подполковник шенімен құрметті зейнет жасына шыққан Құрманбай Еспенбет ақсақал. Өзінің туып-өскен өңірінің тарихына әбден қанық Құрманбай атамыз, жастайынан ата-әже, ауылдың көнекөз қарияларынан, кеңестік ұжымдастырудың зарын тартқан қасіретті жылдар жайлы оқиғаларды бар ықыласымен тыңдап, қағазға түртіп жүріпті. Сол естелік деректердің негізінде, шынайы оқиғалардың желісімен көркем де әдемі әдеби шығарма дүниеге келген. Кітапта суреттелетін ауыр нәубетті кезең, тұтас қазақ елі душар болған қиын кезеңдердің бірін боямасыз баяндайды.       Айта кетпеске болмайтын бір жайт, былтыр 28 елдің 780 авторы қатысқан Лондондағы «Еуразия және Орта Азия елдерінің IV ашық кітап фестифалінде» аталған туынды «Үздік әдеби шығарма» аталымы бойынша жүлделі үшінші орынды иеленген. Фестифальдің қазылар алқасы, кітаптың орысша және ағылшынша үлгісі болмағандықтан, үшінші жақтың оқып түсіндіруі бойынша бағалаған көрінеді. Техникалық себептер болмағанда кім біледі, бәлкім қазақ елінің атынан бәйгеге түскен туынды топ жарып қалар ма еді...       Кітапты оқи отырып, бүгінде сылдыратып «пәлен жылы ұжымдастырудың кесірінен халық ашаршылыққа ұшарады» деген жеңіл сөздердің арғы жағы қаншалықты зілді екендігін түсініп, жүрегіңіз қанжылып, көз алдыңызға кино лентасынан өткізгендей нақты визуалды бейнелер елестейді. Бес бөлімнен тұратын туындының құндылығы – бұ дүниенің қызығын көруге жазбай, сүйегі көмілмей, жоқтаусыз кеткен, жан азабын тартқан бірнеше жүз мыңдаған ата-бабаларымыздың тарқалмаған шерінен сыр шертіп, тұнып тұрған тарихтың суреттелуі. Зұлматты шаққа дейінгі мамыражай өмір мен халықтың көз жасы тиылмаған, қан-қақсатқан кезеңнің екі ортасында автор, қазақи болмысты да жеткізуді ұмытпаған. Адал достықты, мөлдір махаббатты, қазақы дәстүрді, ұлтжандылықты, асыра сілтеушілік пен адамның іштарлығын қаламгер қалтқысыз қағаз бетіне түсірген.        Кітаптағы оқиғалар Іле мен Жоңғар Алатауының аралығында орналасқан табиғаты тамаша – Күреңбел өлкесінде өрбиді. Бүгінде ол өлке Алматы облысы Кербұлақ ауданының аумағына кіреді.        Әңгіме басты кейіпкерлер, Асан мен Зебиненің таныстығынан басталады. Асан, әкесі Көбеспай бастаған топпен Алматының базарына мал өткізіп, киім-кешек, мата, өрік-мейіз, қант тағы басқа қажетті заттарды алып қайтқан беттері болатын. Бесүйдің жоғарғы жағындағы бастаудан су ішуге келген Асан, бастау басында шелегіне су толтырып отырған әйелді көреді. Сырттай әйел деп топшылағанының, қыз екенінін байқағанда ажарынан көз алмай, аузы ашылып қалады. Бастаудан сұлу қызды кездестіретіндігі үш ұйықтаса түсіне кірмеген, әншейінде сөзуардың бірі Асан, қызға шатып-бұтып сөйлеп, есі шығып, қара терге түседі. Ақ бәтестей өңі, доғадай иілген қара қастары, күлімсірегендегі бетінде пайда болатын кішкентай шұңқырдың өзі Асанның көзіне оттай басылып, түсініксіз, бірақ тәтті сезімді өткереді. Зебине қазақы ибалығын сақтап, ұяңдық танытқанымен, өзінің Асан дегенде көңілі алып ұшатынды шығарды. Екі жастың арасындағы сезім үлкен махаббатқа ұласып, кедергілер мен қиындықтарға қарамастан Асан мен Зебине қосылады.        Бақытты өмір енді басталды ма дегенде, қиындықтар бірінен кейін бірі қаумалап, қой үстіне жылан жұмыртқалаған мамыражай өмірдің шырқы бұзылады. Байларды кәмпескелеу науқаны, шолақ белсенділердің озбырлығына ұласып, тыныш заман түрпі тигендей ойрандалып, халықтың көз жасы көл болады.        Ашығып-ашынған жұрттың біраз бөлігі, «не көрсек те көппен бірге көрейік» деп атамекенін тастап кетуге қимай жатса, біразы шекара асып Қытайға қарай босып жатты. Қытайға өткісі келгендер, соны ұйымдастырып, осы өңірдегі халықтың біраз бөлігін шекара асуға көмектесіп жүрген Кіндікбайға жүгінетін. Автордың айтуынша, Кіндікбай белгілі бір себептерге байланысты есімі өзгертілген, Қаңлы руының Құндақбай атты батыры. Құндақбай қара торы, тығыршықтай, орта бойлыдан биіктеу, қарулы, құралайды көзге атқан мерген, өте айлакер, қырағы, сақ, бір сөзбен айтқанда батыр тұлғалы азамат. Қантөгіспен келген Кеңес үкіметінің әбиүр әкелмейтіндігін білген Құндақбай, Қытайға өтіп кетеді. Сол жақта жүріп, Күреңбелге апиын сатуға келіп-кетіп жүрген дүнгендерден елдің амандығын біліп, сәлемдемелерін жолдап отырады. Қытайға өтуге ниеттілер табылып жатса елге оралып, халықты дін-аман шекарадан өткізіп тұрған. Адаммен тез тіл табыса алатын қасиетінің арқасында, толып жатқан сенімді достары үнемі қасынан табылатын. Құндақбайды тұтқындау Кеңес үкіметінің шекарашыларының арманына айналады. Қаншама айла-шарғы, тұзақ құрып көрсе де, ол бәрінде де сан соқтырып кетіп жүрді.         Үкіметтің қыса түсуінен Көпесбайдың ұлдары Асан, оның ағасы Хасан мен нағашысы Ералы, Құндақбаймен келісіп, Қытайға өтудің жоспарын құрады. Алайда Қоқысбек дейтін пасықтың құрған жоспарды біліп қоюы тұтас ауылды қырғынға ұшыратады. Бұл қырғыннан да аман қалған Құндақбай Асанның анасы Қарабәйбіше мен ұлы Нұрмұқаш тағы бірнеше адамдармен Қытайға өтіп кетеді. Бұл жолғы Құндақбайдың елге өтуі соңғы рет емес еді. Одан бұрын кеңестік милиция қолынан Асан қаза табады. Жақындарынан айрылған Зебиненің көз жасы тиылмай, тағдыры талай келкекке ұшырайды.       Кітапта кейіпкерлердің тағдыры жеке-жеке баяндалады. Романды оқу барысында жақсылықтың бумеранг секілді жақсылық болып қайтатынына бірнеше рет көз жеткізуге болады. Осы қырынан алғанда шығарманың тәрбиелік маңызы да зор.       Халқымыздың басынан өткерген осынау қасіретті жүрекпен сезіндірер кітапты, ұлттық ерік-жігер мен қазақы рухты аспандату үшін әрқайсымыздың оқып шыққанымыз абзал...